Akademisyenler, bir blog gönderisinde gelişimin, Mars’ın kendisinde temel araçların ve roket kesimlerinin üretilmesine müsaade verebileceğini ve ağır yüklerin Kızıl Gezegene taşınması gereksinimiyle ilgili çeşitli sıkıntıları çözebileceğini açıkladı.
WSU’da profesör olan Amit Bandyopadhyay, “Uzayda, beşerli bir misyon düşünmek istiyorsak, 3D baskı olması gereken bir şey zira nitekim her şeyi buradan taşıyamayız” dedi. “Ve şayet bir şeyi unuttuysak, onu almak için geri gelemeyiz.”
Uzay vazifeleri yalnızca kargo kapasitesi ile hudutlu değil, tıpkı vakitte ağır gereçleri uzaya taşımak da son derece maliyetli. Blog yazısında açıklandığı üzere, bir NASA mekiğinin, bırakın Mars’a taşımayı, Dünya’nın yörüngesine yalnızca bir kilo materyal yerleştirmesinin maliyeti 54.000 dolar civarında.
WSU, “Uzayda veya gezegende yapılabilecek rastgele bir şey tartıdan ve paradan tasarruf sağlar – bir şey bozulursa astronotların onu alanda tamir etmenin bir yoluna muhtaçlığı olacağından bahsetmiyorum bile” diye yazdı.
Mars tozuyla 3D baskı mı? Göründüğü kadar saçma değil
Yaşayabilir bir gereç oluşturmak için araştırmacılar, Mars kaya tozunu, gücü ve ısıya sağlam özellikleri nedeniyle seçilen bir titanyum alaşımıyla simüle etti ve yüksek güçlü bir lazer kullanarak gereçleri 2.000 santigrat derecenin üzerine kadar ısıttı. Büsbütün Mars tozundan yapılmış bir seramik materyalin soğutulduğunda çatladığı tespit edilse de takım, %5 kaya ve %95 alaşım karışımının tek başına titanyum alaşımından hem daha hafif hem de daha güçlü olduğunu keşfetti.
İlgili meblağlar göz önüne alındığında, taşıma tartısındaki küçük bir azalma bile yüzbinlerce dolar tasarruf manasına gelebilir. Birebir formda, gelecekte, daha büyük oranda Mars’a has kayadan oluşan materyallerin 3D baskı süreçlerinde kullanılmasına müsaade veren yeni teknikler keşfedilebilir.
Bandyopadhyay, “[Tekniğimiz], birtakım uygulamalarda kıymetli ölçüde daha uygun performans gösterebilmesi için size daha âlâ, daha yüksek direnç ve sertlikte bir gereç veriyor” dedi. “Bu, [3D baskıya uygun kompozitler oluşturmanın] mümkün olduğunu ve tahminen de bu istikamette düşünmeliyiz, zira bu yalnızca zayıf olan plastik modüller değil, birebir vakitte güçlü ve her türlü kullanılabilecek metal-seramik kompozit modüller yapmaktır.”
Akademisyenler, bir blog gönderisinde gelişimin, Mars’ın kendisinde temel araçların ve roket kesimlerinin üretilmesine müsaade verebileceğini ve ağır yüklerin Kızıl Gezegene taşınması gereksinimiyle ilgili çeşitli sıkıntıları çözebileceğini açıkladı.
WSU’da profesör olan Amit Bandyopadhyay, “Uzayda, beşerli bir misyon düşünmek istiyorsak, 3D baskı olması gereken bir şey zira nitekim her şeyi buradan taşıyamayız” dedi. “Ve şayet bir şeyi unuttuysak, onu almak için geri gelemeyiz.”
Uzay vazifeleri yalnızca kargo kapasitesi ile hudutlu değil, tıpkı vakitte ağır gereçleri uzaya taşımak da son derece maliyetli. Blog yazısında açıklandığı üzere, bir NASA mekiğinin, bırakın Mars’a taşımayı, Dünya’nın yörüngesine yalnızca bir kilo materyal yerleştirmesinin maliyeti 54.000 dolar civarında.
WSU, “Uzayda veya gezegende yapılabilecek rastgele bir şey tartıdan ve paradan tasarruf sağlar – bir şey bozulursa astronotların onu alanda tamir etmenin bir yoluna muhtaçlığı olacağından bahsetmiyorum bile” diye yazdı.
Mars tozuyla 3D baskı mı? Göründüğü kadar saçma değil
Yaşayabilir bir gereç oluşturmak için araştırmacılar, Mars kaya tozunu, gücü ve ısıya sağlam özellikleri nedeniyle seçilen bir titanyum alaşımıyla simüle etti ve yüksek güçlü bir lazer kullanarak gereçleri 2.000 santigrat derecenin üzerine kadar ısıttı. Büsbütün Mars tozundan yapılmış bir seramik materyalin soğutulduğunda çatladığı tespit edilse de takım, %5 kaya ve %95 alaşım karışımının tek başına titanyum alaşımından hem daha hafif hem de daha güçlü olduğunu keşfetti.
İlgili meblağlar göz önüne alındığında, taşıma tartısındaki küçük bir azalma bile yüzbinlerce dolar tasarruf manasına gelebilir. Birebir formda, gelecekte, daha büyük oranda Mars’a has kayadan oluşan materyallerin 3D baskı süreçlerinde kullanılmasına müsaade veren yeni teknikler keşfedilebilir.
Bandyopadhyay, “[Tekniğimiz], birtakım uygulamalarda kıymetli ölçüde daha uygun performans gösterebilmesi için size daha âlâ, daha yüksek direnç ve sertlikte bir gereç veriyor” dedi. “Bu, [3D baskıya uygun kompozitler oluşturmanın] mümkün olduğunu ve tahminen de bu istikamette düşünmeliyiz, zira bu yalnızca zayıf olan plastik modüller değil, birebir vakitte güçlü ve her türlü kullanılabilecek metal-seramik kompozit modüller yapmaktır.”
