Komplo teorisyenlerine yönelik araştırmalar sürerken evvelce yapılan bir araştırma, bilhassa narsist kişiliğe sahip olanların komplo teorileri oluşturmasının daha mümkün olduğunu ortaya koymuştu. Ama bu araştırma, narsistlerin neden komplo teorileri oluşturmaya yatkın olduklarına değinmemişti.
Yapılan yeni bir araştırmaysa bu sorunsala bir yanıt verdi. Araştırma, narsistlerin komplo teorileri oluşturmaya olan yatkınlığına dair dört neden verdi ve bunları narsistliğe yol açan üç bileşene bağladı. Buna nazaran bu bireyler, paranoya hisleri, neyin hakikat olup olmadığına dair argümanlara karşı saflıkları, baskın olma ve eşsiz olma gereksinimlerinden ötürü komplo teorileri üretiyordu.
Bu dört neden, nasıl oluyor da komplo teorilerine yol açıyor?
Yukarıda sıralanan dört neden, narsistlikle bağlı olan üç bileşen ile paralellik taşıyordu. Bu üç bileşen dışadönüklük (çekicilik ve hayal kurma yoluyla egoyu güçlendirmeye ve hayranlık kazanmaya çalışmak), antagonizma (kibirli, sömürücü ve hak sahibi olmak) ve nevrotiklik (düşük özgüven ve utanç yaşamak) idi.
Araştırmacıların sıraladığı dört nedenin narsistleri nasıl komplo teorisi üretmeye ittiğiyse şu halde paylaşıldı:
- Paranoya: Narsistlerin, başka insanların onları ele geçirmek için var olduğuna ve kasıtlı olarak ziyan vermeye çalıştıklarına inanma eğilimi.
- Hakimiyet ve denetim gereksinimi: Narsistler, yanlış giden bir şey için farklı bir kümesi günah keçisi olarak kullanıyor ve hatası değiştirmenin bir yolu olarak komplo teorilerini mantıklı bulabilir.
- Benzersiz olma gereksinimi: Narsistler, komplo teorileriyle herkese açık olmayan ‘ayrıcalıklı’ ve ‘gizli’ dokümanlara erişim vaat eder ve bu, onlara inananları daha özel kılar.
- Saflık: Rastgele bir kişiyi güvenilmez ve manipülatif bilgilere karşı daha hassas hale getirir.
Araştırmacılardan tasa verici ayrıntı: Siyasetçiler, narsist olmaya daha fazla eğimli:
Araştırmanın gerisindeki grup, ilgi alımlı bir açıklamaya da yer verdi. Araştırmacılara nazaran politikacılar, narsist olmaya karşı daha yüksek eğilime sahipler. Bu da hükümetlerin komplo teorilerine karşı daha hassas olma tehlikesi olduğu manasına geliyor.
